Hoş Görümüz…

İnsanlığın gittikçe mekanikleştiği bir zamanda, hem birey hem de aile kurumu açısından en fazla ihtiyaç duyduğumuz davranışlardan biri hoş görülmek ve hoş görebilmektir. Yüreklerin her geçen gün daha da katılaştığı, ruhların ayrık otlarında boğulduğu bir zamanda, hoşgörü duygusu en önemli ihtiyaçlarımızdan birisidir. Özellikle çocukların eğitimi noktasında hoşgörü büyük önem taşımaktadır. Ne yazık ki günümüzde bireyler birbirlerini hoş görmek, yanlışları affetmek şöyle dursun, âdeta hata arayıcısı rolünü oynamaktadırlar. Güzel görmek, güzel düşünmek, güzel yaşamak yerine çirkinin, yanlışın, kabanın, hatanın etrafında toplanmak marifet kabul edilir oldu. Affetmek varken yargılıyoruz; hoş görmek varken suçluyoruz. Gözümüz üstünde insanların. Birisi bir hata yapmaya görsün. Derhal saldırıya geçiyor, eleştiriyor, suçluyor, bunlar yetmezmiş gibi ifşa etmeye başlıyoruz. Sonrasında yaşanan pişmanlıklar da pek fayda getirmiyor. Unutmayalım ki “Dal rüzgârı affetse bile, dal kırılmıştır bir kere.”